Dieta przy chorobach układu pokarmowego

no alter data available

Specjaliści alarmują, że coraz więcej osób boryka się z chorobami, które wymuszają zmianę nawyków żywieniowych. Niełatwo jest zrezygnować z ulubionych dań i artykułów spożywczych. Gwałtowna zmiana diety może odbić się negatywnie nie tylko na Twoim samopoczuciu, ale też ogólnym stanie zdrowia. W związku z tym należy ją modyfikować stopniowo pod ścisłą kontrolą lekarza lub dietetyka, aby uniknąć niedoborów substancji odżywczych. Co powinieneś jeść, a czego unikać podczas choroby?

2024-06-17

dieta

Co powinieneś jeść, a czego unikać podczas choroby? Dieta przy chorobach układu pokarmowego

Specjaliści alarmują, że coraz więcej osób boryka się z chorobami, które wymuszają zmianę nawyków żywieniowych. Niełatwo jest zrezygnować z ulubionych dań i artykułów spożywczych. Gwałtowna zmiana diety może odbić się negatywnie nie tylko na Twoim samopoczuciu, ale też ogólnym stanie zdrowia. W związku z tym należy ją modyfikować stopniowo pod ścisłą kontrolą lekarza lub dietetyka, aby uniknąć niedoborów substancji odżywczych. Co powinieneś jeść, a czego unikać podczas choroby?

Dieta eliminacyjna – czy zawsze stanowi dobry wybór?

Objawy niektórych chorób ulegają nasileniu wskutek spożywania określonych produktów. Zmiana diety może zatem przyczynić się do złagodzenia uciążliwych dolegliwości. Zazwyczaj jednak stanowi działanie wspomagające przy leczeniu dobranym przez specjalistę. Same nowe nawyki żywieniowe raczej nie zahamują choroby. W związku z tym nowe menu nie zwalnia Cię z konieczności kontynuowania kuracji zaleconej przez lekarza.

Dieta eliminacyjna, którą wprowadza się przy niektórych chorobach, nie jest neutralna dla organizmu. Wykluczając określone produkty spożywcze ze swojego menu, musisz liczyć się z niedoborem substancji odżywczych. Większość z nas nie potrafi zbilansować posiłków. W związku z tym nigdy nie przechodź na dietę eliminacyjną na własną rękę. Informacje zawarte w tym artykule potraktuj jako ciekawostki i ogólne wskazówki, które warto przedyskutować z lekarzem. Niewykluczone, że nie musisz eliminować żadnych produktów. Wystarczy, że ograniczysz ich spożycie w skali tygodnia.

Jeśli specjalista uzna, że dieta eliminacyjna pomoże Ci w złagodzeniu objawów choroby, zapisz się na wizytę do dietetyka. Ułoży on dla Ciebie przykładowy jadłospis. Uwzględni w nim to, co możesz jeść, a czego powinieneś unikać. Jednocześnie zadba o zbilansowanie posiłków, aby w Twoim organizmie nie zabrakło żadnych witamin i minerałów.

Diety eliminacyjne w ostatnich latach stały się bardzo modne. Wiele osób na własną rękę odstawia gluten i nabiał. Wspomniane podejście nie jest jednak dobre, jeśli nie opierasz się na badaniach w kierunku alergii i nietolerancji pokarmowych. Gdy działasz w ciemno, a gluten Ci nie szkodzi, możesz doprowadzić do sytuacji, w której organizm przestaje go trawić. Ponadto odstawiając go, zubażasz swój mikrobiom. W rezultacie Twoje jelita zaczynają działać mniej wydajnie. 

Nawet jeśli ze względów zdrowotnych musisz zrezygnować z niektórych produktów spożywczych, nie działaj gwałtownie. Przez lata wykształciłeś unikalny mikrobiom, który jest jak Twój odcisk palca. Bakterie, grzyby i wirusy, które zamieszkują Twoje jelita, przywykły do określonych pokarmów. Niekiedy pomagają Ci w ich trawieniu, przez co nie odczuwasz żadnych dokuczliwych dolegliwości. Gdy nagle zaczniesz jeść pokarmy, których wcześniej nie spożywałeś, istnieje ryzyko, że pojawią się wzdęcia, biegunki i nudności. Organizm stopniowo przestawia się na nowe nawyki żywieniowe.

Specjaliści zalecają, aby eliminować jak najmniej produktów spożywczych i tylko wtedy, gdy istnieją ku temu wyraźne przesłanki. Twój organizm i zamieszkujący go mikrobiom potrzebuje różnorodności. Np. mając nietolerancję laktozy, nie rezygnuj z nabiału, tylko postaw na przetwory mleczne bez laktozy.

Pamiętaj, że każdy organizm jest inny. Ktoś, kto boryka się z tą samą chorobą co Ty, może odmiennie reagować na dany produkt spożywczy. Np. Twoja koleżanka dostrzegła u siebie wyraźną poprawę przy łuszczycy, gdy odstawiła mleko. Ty z kolei poczujesz się lepiej, gdy zaczniesz je pić, bo nie masz nietolerancji laktozy i alergii na białko krowie. W Twoim organizmie brakuje natomiast estrogenów, które działają przeciwzapalnie.

Porady zawarte w niniejszym artykule potraktuj jako ogólne wskazówki, które u Ciebie niekoniecznie zdadzą egzamin. Zachęcamy Cię, abyś porozmawiał nt. diety ze swoim lekarzem i w razie konieczności wykonał stosowne badania.

Choroba wrzodowa, wrzody, nadżerka żołądka – dieta

Zaleca się, aby dieta w chorobie wrzodowej była lekkostrawna. Należy wystrzegać się produktów, które mogą stymulować wydzielanie soku żołądkowego. Jednocześnie odradza się konsumpcję artykułów zasobnych w błonnik. Dania możesz przyprawiać przy użyciu łagodnych ziół, ponieważ sól zaostrza objawy choroby wrzodowej.

Obróbka termiczna odgrywa niezwykle ważną rolę. Smażenie na głębokim tłuszczu uchodzi za szkodliwe. Godnym uwagi rozwiązaniem wydaje się gotowanie na parze oraz duszenie. 

Osoby, u których rozwinęła się choroba wrzodowa, powinny jeść regularnie niewielkie posiłki. Duże porcje mocno obciążają układ pokarmowy i stanowią sygnał dla żołądka, że należy zwiększyć wydzielanie soku.

Dieta w chorobie wrzodowej dopuszcza produkty takie jak:

  • czerstwe pieczywo pszenne,
  • sucharki,
  • kasza manna,
  • płatki owsiane,
  • ryż,
  • drobne makarony pszenne,
  • mleko słodkie,
  • mleko zsiadłe,
  • chudy biały ser,
  • jajka gotowane na miękko,
  • chude mięso,
  • sandacz,
  • mintaj,
  • dorsz,
  • masło,
  • olej rzepakowy,
  • oliwa z oliwek,
  • ziemniaki gotowane,
  • marchew,
  • kalafior,
  • burak,
  • pomidor bez skórki,
  • dynia,
  • gotowane jabłka,
  • gotowane truskawki,
  • miód.

Czego nie powinieneś jeść przy chorobie wrzodowej? Niewskazane są produkty takie jak:

  • groch,
  • fasola,
  • soczewica,
  • soja,
  • bób,
  • świeże pieczywo,
  • grube makarony,
  • pieczywo razowe,
  • naleśniki,
  • jogurt,
  • kefir,
  • sery żółte,
  • sery topione,
  • sery pleśniowe,
  • ser typu feta,
  • jajka ugotowane na twardo,
  • tłuste mięsa,
  • śledź,
  • makrela,
  • łosoś,
  • smalec,
  • słonina,
  • boczek,
  • frytki,
  • placki ziemniaczane,
  • warzywa kapustne,
  • papryka,
  • szczypior,
  • cebula,
  • rzepa,
  • smażone warzywa,
  • owoce surowe,
  • owoce suszone,
  • ocet,
  • pieprz,
  • musztarda.

Zespół jelita drażliwego (IBS) – dieta

Zespół jelita drażliwego to przypadłość, której objawy może złagodzić przemyślana dieta. Poniżej znajdziesz przydatne wskazówki, z których warto skorzystać, komponując posiłki.

  • Istnieją 2 rodzaje IBS – postać zaparciowa i biegunkowa. W pierwszym przypadku, gdy pojawiają się trudności z oddawaniem stolca, zaleca się spożywanie produktów zasobnych w błonnik. Owoce, warzywa i artykuły pełnoziarniste dostarczają ten wartościowy składnik, który reguluje perystaltykę jelit. Należy jednak pamiętać o przyjmowaniu 2 litrów płynów dziennie, ponieważ w przeciwnym wypadku błonnik może nasilać zaparcia.

Przy postaci biegunkowej IBS dieta powinna opierać się na owocach pozbawionych skórek i pestek. Ciemne pieczywo zastąp jasnym.

  • Chorzy na zespół jelita drażliwego źle tolerują tłuszcze pochodzenia zwierzęcego. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie IBS, unikaj podrobów, pasztetów, konserw mięsnych, wieprzowiny, tłustej wołowiny, gęsi, kaczki i smalcu.
  • Objawy IBS ulegają nasileniu po spożyciu produktów wzdymających. Do tej grupy zalicza się jaja, cebulę, czosnek, kukurydzę, ziemniaki, kapustę, fasolę, groch, bób, paprykę, orzechy.
  • Rekomenduje się, aby chorzy na IBS zrezygnowali ze słodyczy, bo cukier zakłóca stosunki mikrobiologiczne.
  • Objawy zespołu jelita drażliwego może nasilać laktoza, dlatego czyste mleko warto zastąpić mlecznymi produktami fermentowanymi.
  • Zarówno kawa, jak i mocna herbata zawierają alkaloidy, które powodują skurcze mięśni jelita cienkiego. W związku z tym trzeba z nich zrezygnować.

SIBO (nadmierny wzrost bakterii w jelitach) – dieta

SIBO to przerost bakteryjny jelita, który prowadzi do dokuczliwych dolegliwości. Objawy można złagodzić, przechodząc na dietę low FODMAP. Produkty spożywcze dzielą się na zasobne w fermentujące oligo-, di- i monosacharydy oraz poliole oraz artykuły, które zawierają ich relatywnie mało. Chorzy na SIBO swoje menu powinni opierać na tej drugiej grupie.

Dieta low FODMAP przy SIBO składa się z 3 kluczowych etapów.

  1. Faza eliminacji, w której osoba z przerostem bakteryjnym jelit konsumuje jedynie produkty o niskiej zawartości fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli.
  2. Faza reintrodukcji, gdzie stopniowo wprowadza się wykluczone pokarmy, uważnie obserwując reakcje organizmu.
  3. Faza stabilizacji opiera się na unikaniu wyłącznie tych produktów, które wywołują nieprzyjemne dolegliwości. Należy spożywać jak najbardziej zróżnicowane posiłki, aby uniknąć niedoboru substancji odżywczych.

Dieta low FODMAP przy SIBO dopuszcza:

  • banany,
  • jagody,
  • cytryny,
  • mandarynki,
  • pomarańcze,
  • grejpfruty,
  • winogrona,
  • kiwi,
  • maliny,
  • marchew,
  • seler,
  • ogórek,
  • sałatę,
  • paprykę o podłużnym kształcie,
  • bakłażan,
  • szczypiorek,
  • pietruszkę,
  • dynię,
  • mleko bez laktozy,
  • napoje roślinne,
  • ser camembert,
  • ser brie,
  • pieczywo bezglutenowe,
  • płatki ryżowe,
  • płatki owsiane,
  • komosę ryżową,
  • migdały,
  • ziarna sezamu,
  • pestki dyni,
  • słonecznik,
  • mięso,
  • ryby,
  • jaja,
  • tofu.

Dieta przy SIBO polega na unikaniu:

  • jabłek,
  • brzoskwiń,
  • mango,
  • arbuzów,
  • moreli,
  • wiśni,
  • liczi,
  • śliwek,
  • gruszek,
  • nektarynek,
  • suszonych owoców,
  • soków owocowych,
  • szparagów,
  • kabaczków,
  • czosnku,
  • brokułów,
  • cebuli,
  • groszku,
  • czerwonej fasoli,
  • ciecierzycy,
  • soczewicy,
  • mleka krowiego,
  • mleka owczego,
  • mleka koziego,
  • lodów,
  • ricotty,
  • syropu z agawy,
  • miodu,
  • ksylitolu,
  • pieczywa pszennego,
  • płatków śniadaniowych pszennych,
  • makaronu pszennego.

Celiakia – dieta

Celiakia to choroba trzewna, która ma podłoże autoimmunologiczne. Po spożyciu glutenu organizm wyzwala reakcję zapalną, która prowadzi do uszkodzenia kosmków jelitowych. Upośledza to wchłanianie substancji odżywczych zawartych w przyjmowanym pokarmie. Podstawą leczenia celiakii jest dieta bezglutenowa, która opiera się na eliminacji:

  • pszenicy, w tym także orkiszu, płaskurki i samopszy,
  • żyta,
  • jęczmienia,
  • owsa bez certyfikatów.

Należy wystrzegać się wszystkich produktów, które zawierają wyżej wspomniane składniki lub mogły ulec zanieczyszczeniu którymś z nich.

Produkty bezglutenowe obejmują:

  • kukurydzę,
  • ryż,
  • ziemniaki,
  • proso,
  • grykę,
  • tapiokę,
  • amarantus,
  • maniok,
  • rośliny strączkowe,
  • sorgo,
  • orzechy,
  • mięsa,
  • jaja,
  • owoce,
  • warzywa.

Do produktów bezpiecznych zalicza się artykuły wysoko przetworzone, w których zawartość glutenu jest niższa niż 20 ppm.

Chorzy na celiakię powinni sięgać po artykuły z symbolem przekreślonego kłosa.

Refluks żołądkowo-przełykowy – dieta

Dieta w chorobie refluksowej przełyku opiera się na szeregu zaleceń, które mogą zredukować nieprzyjemne dolegliwości. Przede wszystkim należy częściej spożywać niewielkie porcje posiłków. Zapobiega to nadmiernemu obciążeniu żołądka i zwiększeniu wydzielania soków trawiennych. Jedz powoli, naucz się delektować posiłkami, starannie żując każdy kęs. Unikniesz w ten sposób połykania większych ilości powietrza i nasilenia objawów refluksu.

Dieta w chorobie refluksowej przełyku opiera się na wykluczeniu:

  • kawy,
  • czekolady,
  • mięty pieprzowej,
  • pomidorów,
  • warzyw cebulowych,
  • owoców cytrusowych,
  • kwaśnych soków,
  • ostrych przypraw,
  • tłustego mleka,
  • tłustego twarogu,
  • serów żółtych,
  • serów pleśniowych,
  • serów topionych,
  • serów typu feta,
  • serów typu fromage,
  • tłustego mięsa,
  • alkoholu.

Dieta przy chorobie refluksowej dopuszcza:

  • pieczywo jasne i ciemne (kwestia indywidualnych tolerancji),
  • kaszę manną,
  • kaszę gryczaną,
  • ryż,
  • makarony,
  • mleko słodkie,
  • mleko zsiadłe,
  • kefir,
  • jogurt,
  • twaróg chudy i półtłusty,
  • chudą cielęcinę,
  • chudy drób,
  • chude ryby słodkowodne (okoń, sandacz),
  • tłuste ryby morskie (łosoś, śledź, szprotki),
  • oliwę z oliwek,
  • gotowane warzywa,
  • gotowane owoce,
  • łagodne zioła (koperek, bazylię i tymianek).

Zaparcia – dieta

Przy zaparciach zalecana jest dieta wysokobłonnikowa. Należy przyjmować 2 razy więcej tego składnika niż w tradycyjnym modelu żywieniowym. Jednocześnie rekomenduje się zwiększenie ilości płynów do 3 litrów wody dziennie. Błonnik wprawdzie nie ulega strawieniu w przewodzie pokarmowym i nie dostarcza energii, ale reguluje perystaltykę jelit i ułatwia wypróżnianie. Ponadto ogranicza wchłanianie cholesterolu i cukrów z przewodu pokarmowego.

Dieta przy zaparciach opiera się na:

  • mące pełnoziarnistej i produktach powstałych na jej bazie,
  • kaszy gryczanej,
  • kaszy jaglanej,
  • kaszy jęczmiennej,
  • otrębach zbożowych,
  • płatkach owsianych,
  • wyrobach mlecznych o niskiej zawartości tłuszczu,
  • białku jaj,
  • chudym mięsie,
  • chudych rybach,
  • oleju sojowym,
  • oleju arachidowym,
  • owocach,
  • warzywach,
  • roślinach strączkowych,
  • naparach ziołowych,
  • herbatach owocowych,
  • kawie zbożowej,
  • wodzie niegazowanej,
  • przyprawach ziołowych,
  • niewielkich ilościach soli.

Czego nie jeść przy zaparciach? Odradza się:

  • jasne pieczywo,
  • biały ryż,
  • słodycze,
  • słone przekąski,
  • fast foody,
  • żywność wysoko przetworzoną.

Biegunki – dieta

Biegunka pojawia się w odpowiedzi na spożycie zanieczyszczonej żywności i wody. Prowadzi do odwodnienia, bólu brzucha i ogólnego osłabienia. Mogą ją wywołać bakterie, wirusy, pleśnie i ich toksyny. Niekiedy do biegunki dochodzi wskutek skonsumowania żywności przenawożonej i zawierającej środki ochrony roślin.

Dieta przy biegunce powinna być lekkostrawna, a zarazem musi zaspokajać zapotrzebowanie organizmu na witaminy i minerały. Kluczową rolę odgrywa uzupełnienie poziomu płynów poprzez picie wody z dodatkiem elektrolitów. Ponadto zaleca się spożywanie:

  • jasnego pieczywa,
  • sucharków,
  • drobnych kasz,
  • ryżu,
  • drobnych makaronów,
  • rozgotowanych płatków zbożowych,
  • gotowanych warzyw (ziemniaków, marchwi, buraków, dyni, szpinaku),
  • owoców (jabłek, brzoskwiń, bananów, pomarańczy, arbuza),
  • słodkiego mleka,
  • jogurtu,
  • kefiru,
  • białego sera,
  • chudego mięsa,
  • chudych wędlin,
  • chudych ryb (dorsza, mintaja),
  • jajek gotowanych na miękko,
  • oliwy z oliwek,
  • kleików,
  • niegazowanej wody mineralnej,
  • naparów ziołowych z mięty, melisy i rumianku.

W przypadku osób, które dotknęła biegunka, dieta powinna opierać się na eliminacji:

  • pieczywa razowego,
  • razowego makaronu,
  • nasion roślin strączkowych,
  • grubych kasz,
  • otrębów zbożowych,
  • warzyw kapustnych,
  • ostrych potraw,
  • tłustych dań,
  • słodyczy,
  • dżemów,
  • produktów ze słodzikami.

Helicobacter pylori (bakteria powodująca wrzody żołądka) – dieta

Dieta przy zakażeniu Helicobacter pylori odgrywa bardzo ważną rolę. Wspomaga kurację farmakologiczną. Jednocześnie może przyczyniać się do redukcji uciążliwych objawów.

Dieta przy zakażeniu Helicobacter pylori powinna opierać się na:

  • mleku, które dostarcza laktoferrynę – białko zwalczające bakterie,
  • fermentowanych wyrobach mlecznych (skyr, jogurt, kefir, maślanka, żętyca, kumys, ayram), które zawierają żywe i starannie wyselekcjonowane szczepy bakterii kwasu mlekowego. Ograniczają one wzrost patogenów, w tym bakterii Helicobacter pylori, która wywołuje wrzody żołądka,
  • miodzie naturalnym, który zmniejsza proliferację patogennej bakterii,
  • zielonej herbacie, która obfituje w katechiny o właściwościach antybakteryjnych,
  • ziołach, które słyną z właściwości antybakteryjnych i przeciwzapalnych. W tym miejscu należy wymienić cynamon, kardamon, imbir, rozmaryn, kolendrę, majeranek, oregano, cząber, szałwię, melisę, bazylię, anyż i kminek,
  • soku z żurawiny, który zwalcza bakterie i stan zapalny dzięki zawartości polifenoli,
  • warzywach kapustnych, które ze względu na zawartość izotiocyjanianów wykazują działanie prozdrowotne.

Jeśli została u Ciebie rozpoznana infekcja wywołana przez Helicobacter pylori****, dieta musi opierać się na eliminacji:

  • mocnych rosołów i bulionów,
  • napojów gazowanych,
  • kwaśnych napojów i soków,
  • alkoholu,
  • kawy,
  • herbaty,
  • kakao,
  • czekolady,
  • produktów marynowanych,
  • produktów smażonych,
  • produktów pieczonych,
  • pikantnych potraw,
  • słonych przekąsek,
  • ostrych przypraw.

Hemoroidy – dieta

Hemoroidy często rozwijają się wskutek spożywania wysoko przetworzonej żywności, która jest uboga w błonnik. Jego niedostateczna podaż prowadzi do bolesnych zaparć. Oddawanie stolca staje się wówczas utrudnione, co skutkuje powstawaniem guzków krwawniczych. 

Błonnik pokarmowy nie jest trawiony w przewodzie pokarmowym człowieka. Wykazano jednak, że wpływa na pasaż jelitowy i ułatwia wypróżnianie. Przyczynia się bowiem do wzrostu objętości i nawodnienia stolca.

Dieta przy hemoroidach opiera się również na odpowiednim nawodnieniu organizmu. Zaleca się picie 3 litrów niegazowanej wody mineralnej dziennie. Niedostateczna podaż wody może bowiem nasilać zaparcia.

Pojawiły się u Ciebie hemoroidy? Dieta powinna bazować na:

  • otrębach pszennych,
  • chlebie pełnoziarnistym,
  • mące razowej,
  • ryżu pełnoziarnistym,
  • gotowanym zielonym groszku,
  • pietruszce,
  • gotowanym szpinaku,
  • karczochu,
  • porze,
  • kapuście,
  • sałacie,
  • fasoli,
  • grochu,
  • malinach,
  • gruszkach ze skórką,
  • kokosie,
  • figach,
  • migdałach,
  • daktylach,
  • orzechach ziemnych.

Czego nie jeść przy hemoroidach? Odradza się:

  • jasne pieczywo,
  • mięso,
  • nabiał,
  • fast foody,
  • słodycze,
  • słone przekąski,
  • wyroby garmażeryjne,
  • produkty wysoko przetworzone.

Nietolerancja laktozy – dieta

Laktoza to dwucukier, który występuje w mleku krowim, kozim i owczym. Nasz organizm wytwarza enzym laktazę, który rozkłada go do glukozy i galaktozy. Niestety, nie u wszystkich osób jego ilość okazuje się wystarczająca. Np. Azjaci mają go stosunkowo mało lub wcale. Z kolei u Europejczyków ilość laktazy na ogół maleje wraz z wiekiem. Tolerancja cukru mlecznego ma zatem charakter mocno indywidualny.

Nie należy rezygnować z laktozy pod wpływem mody, zwłaszcza jeśli nie odczuwasz żadnych nieprzyjemnych dolegliwości. Laktoza wspiera bowiem prawidłowe stosunki mikrobiologiczne w naszych jelitach i tym samym pośrednio chroni nas przed patogenami.

Zazwyczaj tolerujemy pewną, niewielką ilość laktozy, a szkodzi nam jej zwiększona podaż. Z tego względu przyjmuje się, że najlepiej unikać mleka słodkiego. Można natomiast spożywać mleczne wyroby fermentowane, które zawierają bakterie kwasu mlekowego wytwarzające własną laktazę. Mikroorganizmy obniżają zawartość cukru mlecznego w produkcie finalnym.

Niektórzy bardzo mocno odczuwają objawy nietolerancji laktozy. Na szczęście nie muszą rezygnować z nabiału, który stanowi źródło wapnia i pełnowartościowego białka. Sklepy oferują mleko i wyroby mleczne bez laktozy.

Co jeść przy nietolerancji laktozy? Mleko i wyroby mleczne bez laktozy uchodzą za najbezpieczniejsze rozwiązanie. Poza tym przy umiarkowanej nietolerancji laktozy można pozwolić sobie na zwykłe:

  • jogurty,
  • kefiry,
  • maślanki,
  • masła,
  • sery twarogowe dojrzewające (cheddar, gouda, parmezan),
  • sery twarogowe (brie, fromage),
  • sery topione.

Czego nie jeść przy nietolerancji laktozy? Przy umiarkowanej postaci odradza się tylko:

  • mleko,
  • sery twarogowe.

Przy nasilonej postaci warto unikać wszystkich zwykłych produktów mlecznych i wyrobów, w tym masła.

Ponadto należy dokładnie czytać informacje zamieszczone na opakowaniach artykułów spożywczych. Laktozę można bowiem znaleźć w wielu produktach, w których w ogóle byśmy się jej nie spodziewali. Np. w przyprawie do pizzy, gotowych sosach i panierkach. Producenci mają obowiązek informować nawet o śladowej ilości laktozy i mleka.

Zapalenie trzustki – dieta

Zapalenie trzustki to choroba, przy której trzeba znacznie zmienić nawyki żywieniowe. Zaleca się podzielenie posiłków na mniejsze porcje. Spożywa się ich 4-5 dziennie. Niedozwolone są produkty tłuste i ciężkostrawne.

Dieta przy zapaleniu trzustki o łagodnym przebiegu dopuszcza:

  • jasne pieczywo czerstwe,
  • drobne kasze,
  • biały ryż,
  • drobne makarony,
  • chude mięso,
  • chudy twaróg,
  • chude ryby,
  • chude wędliny,
  • chudy drób,
  • chudą cielęcinę,
  • masło,
  • olej sojowy,
  • oliwę z oliwek,
  • olej słonecznikowy,
  • dżem,
  • ziemniaki gotowane,
  • warzywa,
  • owoce.

Dania należy przygotowywać poprzez gotowanie na parze lub duszenie.

Rozpoznano u Ciebie ostre zapalenie trzustki? Dieta pozwala na konsumpcję:

  • kleików,
  • produktów ubogich w tłuszcze,
  • artykułów pozbawionych tłuszczów.

Czego nie wolno jeść przy zapaleniu trzustki? Niedozwolone są:

  • produkty smażone,
  • pieczywo pełnoziarniste,
  • pieczywo świeże,
  • fast foody,
  • słodycze,
  • słone przekąski,
  • alkohol,
  • tłusty nabiał,
  • ciemny ryż,
  • grube makarony,
  • grube kasze,
  • tłuste mięso.